czwartek, 21 czerwca 2012

Złodziejka książek - Markus Zusak

   Markus Zusak to niesamowity pisarz, a Złodziejka książek to najlepszy dowód. Wspaniałą historia, która pozornie monotonna i nieciekawa okazuje się czymś o wiele głębszym. Jakby na nią nie patrzeć, jest bardzo oryginalna i zaskakująca. Autor opisuje codzienne życie w czasach II Wojny Światowej. Zwykle tego typu historie są przedstawiane z perspektywy polaków, narodu uciśnionego przez Niemców. Jednak mało kto zdaje sobie sprawę z tego, jakie ogromne uogólnienie zostaje użyte w takiej perspektywie.
Przecież wojny nie wywołało 100% Niemców. To Hitler jest odpowiedzialny za te wszystkie straszliwe wydarzenia. Jego ideologia, którą zaszczepił w narodzie niemieckim sprawiła tyle zła. Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że w Niemczech tez nie było kolorowo. W tej książce spotykamy całkiem inny punk widzenia. Wojna z perspektywy małej niemieckiej dziewczynki tez nie wygląda najlepiej. Jednak najciekawszym zabiegiem zastosowanym przez autora w tej powieści, jest mianowanie narratorem śmierci. Śmierć opowiadająca o holokauście, nigdzie czegoś takiego nie znajdziecie. Niesamowite jest także to, iż śmierć jest przedstawiona od ludzkiej strony. Jest istotą niezwykle zapracowaną, która nie lubi swojej pracy.

ODROBINA PRAWDY 
Nie używam ani sierpa, ani kosy.
Czarny habit nosze tylko wtedy, kiedy jest zimno.
Nie mam czaszkopodobnych rysów twarzy,
jak sobie wyobrażacie.
Chcecie wiedzieć jak naprawdę wyglądam?
Pomogę wam.
Tylko przygotujcie sobie lustro.

   Główną bohaterką jest mała dziewczynka o imieniu Liesel. Straciła rodziców, a w drodze do przybranej rodziny, także brata. Właśnie w momencie jego śmierci, poznajemy tę niesamowicie inteligentną i silną kobietkę. Dokładnie wtedy otrzymuje także przydomek złodziejki, kradnąc swoją pierwszą książkę grabarzowi. Potem cała historia nabiera barw, a właściwie, to poszerza swoją paletę szarości. Liesel kocha swoich przybranych rodziców, szczególnie Papę. Darzy uczuciem także swojego przyjaciela Rudego, lecz uświadamia to sobie niestety za późno. Jej dorastaniu i dojrzewaniu nieustannie towarzyszy śmierć. Zabiera poszczególne osoby, które mniej lub bardziej pojawiły się w jej życiu. Jednak bez jednej rzeczy Liesel nie potrafiła żyć, a były to oczywiście książki. Nie miała możliwości pójścia do ksaięgarni i kupienia sobie książek, dlatego decydowała się na ich regularną kradzież. Każdy tytuł wiele dla niej znaczył i ratował z licznych opresji. Kształtował jej umysł i sposób myślenia. Wiele przeszła. Straciła rodzinę i przyjaciół a mimo to przetrwała. 

"Patrzcie na zadrapania. Widzicie, jaka jestem podrapana od środka? Widzicie, jak te wewnętrzne rany mnie zżerają? Nie chcę już fałszywych nadziei. Nie chcę modlić się za życie Maksa i Aleksa Steinera. 
Bo ten świat nie zasługuje na takich ludzi."

   Książka warta swojej ceny i czasu. Niesamowicie daje do myślenia, trafia do serca. Uświadamia ogrom tragedii, jaką była wojna bez zbędnego patosu.  Z początku chciało mi się śmiać przy niewielkich wtrąceniach narratora, jednak zakończenie ścisnęło mnie za serce. gdy w trakcie czytania zdążysz zapomnieć kto opowiada tez historię nie martw się, śmierć szybko Ci o tym przypomni. 

9/10

6 komentarzy:

  1. Słyszałam wiele dobrego o tej książce. I chyba będę musiała przeczytać ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. książka jest wspaniała. nawet Posłaniec jej nie dorównuje, dlatego też wszystkim ją polecam.

    OdpowiedzUsuń
  3. Widzę bardzo ciekawą pozycję! Co jak co, ale muszę mieć ją na swojej półce. Sporo ostatnio czytam o Holocauście, także tej nie może zabraknąć. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zdecydowanie, jeżeli lubisz książki o tej tematyce, ta jest nieprzeciętna :)

      Usuń
  4. Mam tę książkę w planach już nie wiem od kiedy i z pewnością ją przeczytam - wojna z perspektywy małej dziewczynki lubiącej czytać to zdecydowanie coś dla mnie - tymczasem na półce czeka inna tego autora, "Posłaniec" :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Uwielbiam tę książkę, a z recenzją zgadzam się w stu procentach :)

    OdpowiedzUsuń